Μιά φορά κι ἕναν καιρό, ἐκεῖ στά 1967, κατά τή διάρκεια τοῦ "Summer of Love", στό Μπρούκλιν τῆς Νέας Ὑόρκης, οἱ Andy Dershin (μπάσο), Michael Fontana (σαξόφωνο, φλάουτο, φωνητικά, κρουστά), Jay Dorfman (τύμπανα, κρουστά), Marvin Kaminowitz (κιθάρα και φωνητικά) καί Victor Sacco (κιθάρα), σχημάτισαν τούς "Sweet Smoke", μιά μπάντα, πού ἀκροβατεῖ, μεταξύ psychedelic καί progressive rock, χρησιμοποιώντας περίτεχνα καί κάποιες jazz πινελιές.
Πρός τό τέλος τῆς δεκαετίας, ἀκολουθώντας τό κῦμα τῶν hippies, πού ἐγκατέλειπαν τίς Η.Π.Α., ἐνάντια στήν ἀναγκαστική ἐπιστράτευση, γιά τόν πόλεμο στό Βιετνάμ, ξεκίνησαν ἕνα ταξίδι, μ’ ἕνα Ford Transit van, στήν εὐρωπαϊκή ἤπειρο κι ἀποφάσισαν νά ἐγκατασταθοῦν, σ’ ἕνα κοινοβιακό ἀγρόκτημα, στή Γερμανία, κοντά στά σύνορα μέ τήν Ὀλλανδία.
Ἐδῶ (στή Γερμανία), ὁ Victor Sacco, θά ἀντικατασταθεῖ ἀπό τόν Steve Rosenstein (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά) καί θά ἠχογραφήσουν τό ντεμπούτο ἄλμπουμ τους, "Just A Poke"· ἕνα ἄλμπουμ μέ δύο μεγάλης διάρκειας κομμάτια, πού τό καθένα γεμίζει ἀπό μιά πλευρά του.
Τό ἄκουσμά του, μᾶς ὁδηγεί σ’ ἕνα ψυχεδελικό ταξίδι, μέσα ἀπό ἐναλλασσόμενους ρυθμούς καί μεθυστικές ἐξερευνήσεις ἤχου· ἄλλωστε, εἶναι το ἴδιο τό Progressive rock, αὐτό πού ἀποσκοπεῖ στό νά πάρει τόν ἀκροατή σ’ ἕνα ταξίδι, ὅπου δέν ἔχει σημασία, οὖτε ἡ διάρκεια, οὖτε ὁ προορισμός, ἀλλά τό ἴδιο τό ταξίδι· οἱ Sweet Smoke, στή βραχύβια παρουσία τους (1967 με 1974), τό έκαναν μέ τόν καλύτερο τρόπο.
Ὁ δίσκος, κυκλοφόρησε τό 1970, μόνο στήν Εὐρώπη, μιᾶς καί στίς Η.Π.Α., ἀπ’ ὅπου ξεκίνησε ἡ μπάντα, δέν μποροῦσε νά γίνει αὐτό, λόγω διαφόρων κολλημάτων.
Τό "Baby Night", πού καλύπτει τήν πρώτη πλευρά, παρουσιάζει τόσες πολλές ἀνατροπές, ποὐ συνεχῶς κρατάει τόν ἀκροατή σέ μιά ἀμφιβολία γιά τό ποῦ, θέλουν νά τόν ὁδηγήσουν οἱ Sweet Smoke.
Κι ἄν συνεχίζεις, μετά τό ἄκουσμα τῆς πρώτης πλευρᾶς, νά ἔχεις ἔστω καί τήν παραμικρή αμφιβολία γι’ τό ποῦ ὁδηγεῖσαι, ἄκου καί τό "Silly Sally", πού γεμίζει τήν ἄλλη πλευρά τοῦ δίσκου κι εἶμαι σίγουρος, πώς θά "κάνεις" αὐτό τό φοβερό, παραισθησιογόνο, ταξίδι· θά βοηθήσει, βέβαια, καί ἡ ἐναλλαγή τοῦ ἤχου ἀπό κανάλι σέ κανάλι, ὅταν (στή μέση τοῦ κομματιού) τά ντράμς τοῦ Jay Dorfman, θά γυρίζουν γύρω ἀπ’ τό μυαλό σου.
Comments